Salih Berisha und Hintergründe von 1997 und den UCK Horden - und die Deutschen Korruptis auf dem weg zur Hilfe die aber Teuer wurde!!!

Veröffentlicht auf 30. Januar 2009 von karl kreibich

Wie die UCK der militaerische Arm der Mafia ist, so sind zwielichtige albanische Banken und Fonds, die sogenannten Pyramiden-Gesellschaften, ihre oekonomische Basis - zumindest waren sie es bis zu ihrem spektakulaeren Crash Ende 1996. »Die Pyramiden-Gangster finanzierten den Wahlkampf der Demokratischen Partei Sali Berishas vor den Parlamentswahlen im Juni 1996. Zusaetzlich transferierten sie die Investitionen der Parteioberen in Laender, die als sicherer als Albanien eingestuft wurden, insbesondere nach Italien«, fasst der von der franzoesischen Nicht-Regierungs-Organisation »Observatoire Geopolitique des Drogues« herausgegebene Jahresbericht »The World Geopolitics of Drugs 1995/1996« zusammen, auf den sich auch die folgenden Angaben stuetzen.

Dubiose Anlagefonds gibt es in vielen Laendern mit wenig entwickelter Bankenaufsicht - in der Regel fliegt der Betrug aber schnell auf, die Betrueger werden verhaftet oder setzen sich mit den Einlagen der Betrogenen ins Ausland ab. In Albanien konnten sich diese Fonds jedoch ueber ein halbes Jahrzehnt halten, weil ihre Kapitaldecke nicht nur mit den Kleckerbetraegen naiver Kleinanleger gestreckt, sondern zusaetzlich mit dem Schwarzgeld der Mafia unterfuettert wurde. Insbesondere ging es dabei um die hohen Ertraege aus dem Schmuggel (vor allem von Oel) nordalbanischer Clans in das von der internationalen Blockade abgeschnuerte Jugoslawien. Die nordalbanischen Clans waren lange unantastbar, weil sie auch die Demokratische Partei beherrschten. (Dies wurde nach dem Regierungswechsel 1997 sogar gerichtsnotorisch: Auf Druck der USA wurde zum Beispiel Berishas Innenminister Agon Musaraj** angeklagt, das Jugoslawien-Embargo systematisch gebrochen und einen Drogenring geführt zu haben.) Die Kapitalbasis der Gesellschaften und ihre Protektion durch die damalige Regierung schien jedenfalls so solide, dass auch die italienische Mafia, vor allem die Sacra Corona Unita aus Apulien und die neapolitanische Camorra, sie benutzten, um schmutziges Geld zu waschen. Doch das finanzielle Fundament der Pyramiden blieb der Schmuggel nach Jugoslawien - und der wurde ueberfluessig, als nach der Auflhebung des UN-Embargos im Zuge des Dayton-Abkommens legale Im- und Exporte wieder moeglich wurden. ........

Der Crash loeste im Fruehjahr 1997 buergerkriegsaehnliche Unruhen aus und kostete die Demokratische Partei und die sie tragenden Mafiagruppen die Staatsmacht - die Regierung wurde von den Sozialisten uebernommen. Hinter diesen standen vor allem suedalbanische Gangstersyndikate, die in puncto Kriminalitaet den Berisha-Gangs nicht nachstehen, aber wenigstens nicht deren grossalbanischen Zielsetzungen anhaengen.......... »Nach Auskuenften auslaendischer Diplomaten ist der Beschluss von Berisha, seinen Geburtsort den Rebellen zur Verfuegung zu stellen, Teil seines Versuches, die Krise fuer sein Comeback zu nutzen«, berichtet »New York Times«-Reporter Chris Hedges.

Deutsche Hilfe

Berisha wurde bis zu seinem Sturz 1997 massiv aus Deutschland unterstuetzt. In Tirana hatten sowohl die CSU-nahe Hanns-Seidel-Stiftung wie die Konrad-Adenauer-Stiftung der CDU ihren Sitz, letztere war »bei der Formulierung eines auf Berisha zugeschnittenen Wahlrechts behilflich«, wie das Fernsehmagazin »Monitor« im Maerz 1993 berichtete. Ungewoehnlich war auch das Angebot des Verteidigungsministeriums, eine gemeinsame deutsch-albanische Truppeneinheit zu bilden - sie wurde Ende 1996 als Teil des deutschen Ifor-Kontingents im kroatischen Zadar stationiert. Insgesamt wurden 1995 vierzehn gemeinsame Militaerkooperationen durchgehuehrt, 1996 mehr als zwanzig.

Die deutsche Militaerpraesenz vor Ort koennte auch der UCK zugute gekommen sein. »How Germany backed KLA« - KLA (Kosovo Liberation Army) wird in den englischsprachigen Medien synonym fuer UCK verwendet - ueberschrieb das englische Wochenblatt »The European« Ende September 1997 eine Recherche. Dort wurde behauptet, dass »der deutsche zivile und militaerische Geheimdienst in die Ausbildung und Bewaffnung der Rebellen verwickelt ist um den deutschen Einfluss auf dem Balkan zu zementieren und das Fluechtlingsproblem anzupacken«. Deswegen sei es zu »einem ernsthaften Bruch zwischen dem BND und der CIA gekommen«, hiess es mit Bezug auf franzoesische Diplomaten. Weiter schrieb die Zeitung: »Die Entstehung der UCK im Jahr 1996 fiel mit der Ernennung von Hansjoerg Geiger zum neuen BND-Chef zusammen. Einer seiner ersten operativen Beschluesse war die Einrichtung einer der groessten Regionalvertretungen des BND in Tirana ... BND-Agenten arbeiten eng mit den Fuehrern des Shik, des albanischen Geheimdienstes, zusammen ... Die BND-Maenner hatten die Aufgabe, Rekruten fuer die UCK-Kommandostruktur herauszusuchen.«

CityNetz

** Agron Musarai lebt in den USA und er war nie einen einzigen Tag im Gefängnis, obwohl er direkte Geschäfte mit dem Serbischen Geheimdienst Chef machte und dafür u.a. eine schwwarze überlange Lincoln Limosine zur Verfügung gestellt bekam mit Fahrer.

SHIK: Der berüchtigte Geheimdienst Chef Baskhim Gazidede, war nicht nur Gast direkt in Bonn und bei Volker Rühe, sondern führte auch als Vorsitzender der Moslem Gemeinde in Albanien direkt Bin Laden in Albanien ein. Seine Treffen mit "Arkan", dem Serbischen Schlächter sind legendär

Der legendäre Cadillac, der 1993 dem Albanischen Innenminister Agron Musaraj inklusive Fahrer vom Montenegrinischen Geheimdienst Chef (spricht merkwürdigerweise perfekt Deut

Deutsch, wie Top CIA Agenten sprach, welche 1999 auftauchten um u.a. den Bau der Bondsteel Anlage im Kosovo zu organisieren)

1997 war der Cadillac mit Prostituierten u.a. zum Hotel Flordia unterwegs, der Hasanis (Hasanbeliu) und 2008 steht er an der Ufer Promenade in Durres, mit Hintergrund die Mafiösen illegal errichteten Hochhäuser des Sabri Godo (siehe Waffengeschäfte um MEICO und Fatmir Mediu)

Die Mafia Familie Bizgha steht heute vor Gericht, weil man damals Polizei Direktoren Posten besetzte in Vlore wo die Unruhen begannen.

siehe Video http://www.balkanweb.com/sitev4/newsadmi...o1.php?id=32845

URL: http://www.panorama.com.al/index.php?id=24103
Sokol Bizhga rrëfen “Qafë-Gjashtën”
(Vendosur: 29/01/09)

Armand Bajrami

Ish-shefi i Policisë Kriminale të Vlorës gjatë vitit 1997 Sokol Bizhga, dëshmoi dje në Gjykatën e Krimeve të Rënda ngjarjen e “Qafë-Gjashtës”, ku ai bashkë me tre kolegë të tij ranë në pritën e armatosur, ku një oficer vdiq dhe një tjetër u mor peng. Në seancën gjyqësore kundër të akuzuarve si autorë të masakrës, ku u vra e u dogj oficeri Gjergj Mehmeti, ish-zyrtarii policisë Sokol Bizhga rrëfeu para gjykatës për rreth 60 minuta gjithë kronologjinë e veprimeve, që ka kryer më 4 mars 1997. Më poshtë botohet me shkurtime dëshmia e Sokol Bizhgës dhënë dje para togave të zeza të Gjykatës së Krimeve të Rënda:
“Në mëngjes të 4 marsit 1997 kam komunikuar me titullarin më të lartë të policisë me Agim Shehun, që ishte zv/ministër. I kam thënë që e kam të pamundur qëndrimin në policinë e Vlorës dhe duhet të largohem. Në mënyrë jo urdhërore, por miqësore, më tha që të shkoja dhe të rimëkëmbja komisariatin e policisë së Sarandës, i cili kishte rënë. Jemi nisur nga Vlora për në Sarandë në orën 07:30. Me mua u bashkuan komisari i grupit të gatshëm, Gjergj Mehmeti, inspektori i rendit, Eduart Aliaj dhe Myzafer Blushi. Rreth orës 11:00 mbërritëm në Sarandë. Shkuam tek komisariati i Sarandës dhe vumë re, që ai ishte në flakë dhe nga dritaret dilte tym, pasi zjarri nuk ishte shuar plotësisht. Kryem disa lëvizje në këmbë nëpër qytet. Në vijim shkuam në Butrint ku hëngrëm drekë dhe më pas u kthyem sërish në Sarandë. Tek rruga pranë portit kërkuam një telefon. Unë kam komunikuar në telefon me zv/ministrin Agim Shehu. I thashë se “gjendja nuk është e mirë. Nuk kemi takuar asnjë polic dhe nuk mund ta riorganizojmë komisariatin. Pak pasi dolëm nga qyteti na parakaloi më shpejtësi një automjet “Benz” ngjyrë jeshile, i cili më pas na preu rrugën. Nga dera e parë e automjetit zbriti një djalë me një automatik në dorë. Erdhi në krahun e parë të pasagjerit, ku isha unë dhe na tha “Çfarë jeni ju?”. Me dorën e majtë kapa automatikun dhe me dorën e djathtë hapa derën. I thashë që jam Sokol Bizhga, shef i Policisë së Krimeve në Vlorë. Personi mu prezantua me emrin “Bubeqi”. Teksa po komunikoja me personin, të cilit i kisha kapur armën edhe dy të tjerët, që ishin me të zbritën nga makina. Edhe Gjergj Mehmeti kishte zbritur nga makina jonë. Në kohën kur po i sqaronim personat se ne ishim punonjës policie, shoferi i “Benz”-it që kishte lënë derën hapur hipi në makinë dhe u largua me shpejtësi. Kur pamë makinën që u largua me shpejtësi, i pyetëm dy qytetarët që ishin me ne “Mos ka ndonjë rrezik?”. Na thanë që nuk kishte, por ne për t’u siguruar i morëm të dy me vete në makinën tonë. U nisëm drejt Qafë-Gjashtës dhe pa bërë as 70 metra rrugë, dëgjuam shumë krisma armësh në drejtimin tonë. Në këto kushte shoferi ynë Myzafer Blushi, e ndaloi makinën pas një kamionçine që ishte e parkuar në anë të rrugës. Dolëm nga makina. Unë iu drejtova atyre “O çuna, unë jam Sokol Bizhga, jam shef i Policisë Kriminale të Vlorës. Jemi lebër, jemi vëllezër. Mos qëlloni!”. U krijua një pauzë dhe u them dy djemve që kishim me vete “shkoni u thoni se kush jemi”, me qëllim që mos na qëllonin. Ata u treguan të gatshëm, zbritën nga makina dhe u nisën drejt personave që ishin vendosur në pozicione zjarri. Vura re që aty pranë ndodhej edhe një kabinë, që mu duk sikur ishte një pikë karburanti. Mbaj mend që kur kishin bërë 2/3 e rrugës, dëgjova që personi me emrin Bubeqi, thërriti fort “Tufjani!”. Pas kësaj fjale u dëgjua një numër i madh krismash dhe pashë se si plumbat po shponin llamarinat e kamionçinës pranë nesh. Aty dëgjova Gjergjin që tha “u plagosa” dhe ra në gjunjë. Pasi e pyeta më tha që ishte plagosur në këmbë. I thashë të futej në makinë. Mora automatikun dhe kam qëlluar mbi kokat e tyre, pa iu rrezikuar jetën. I thashë Blushit të kthente makinën për në Sarandë, por Myzaferi dhe Edi ishin fshehur pas saj. Krismat filluan sërish. Unë qëllova sërish dhe u thashë policëve “Largohuni së këta e kanë me mua. Pati një pauzë të shtënash. Kisha 6 granata mësymëse me vete, të cilat kishin rreze veprimi 25 metra dhe i hodha të 6-ta në asfalt. Më pas u hodha nga një mur nga krahu i djathtë dhe për të shpëtuar policët nuk zbrita luginën, por ndoqa një rrugë të drejtë, me qëllim që zjarri të më ndiqte mua. Breshëria e zjarrit vazhdonte drejt meje. Kur kalova pranë disa godinave, që kishin qenë të FNSH-së, shikoja copat e suvatimit që binin nga breshëria e plumbave. Jam futur në një kodër të pyllëzuar dhe më pas në një kodër pranë saj që ishte me shkurre. U pozicionova tek një shkurre që kishte një shkëmb afër dhe po shikoja lëvizjet e personave që morën një tank. E zbritën poshtë në rrugë dhe po qëllonin me mitralozin e tij në drejtim të kodrës së pyllëzuar. Në këtë kohë pashë një tym të zi që doli nga vendi ku na ishte bërë prita. Unë nuk lëviza nga pozicioni deri sa ra nata. Natën zbrita në kanalin e Çukës jam futur në ujë. Kam udhëtuar më këmbë dhe mëngjesi më zuri në Qafë-Muzinë. Udhëtova nëpër male dhe në orën 16:00 isha në shtëpi në Gjirokastër. Në shtëpi nga televizionet greke mësova se Gjergji Mehmeti ishte vrarë dhe djegur, që Myzafer Blushi kishte shpëtuar, ndërsa Eduart Aliajn e kishin kapur personat nga Saranda”.

Shoferi i agresorëve: Policët desh na vranë
TIRANE – Drejtuesi i automjetit ku po udhëtonin Fatos Mahmutaj dhe Edmond Sejko para takimit me efektivet e policisë së Vlorës, pranoi dje të jetë qëlluar me armë zjarri nga forcat e rendit. Duke pohuar se atë ditë i kishte marrë rastësisht në makinë Fatos Mahmutajn dhe Edmond Seikon, Armand Hysi u shpreh para gjykatës se policët para të cilëve kishte ndaluar makinën desh e kishin vrarë. Ndryshe nga ç’u pohua nga dëshmitari Sokol Bizhga dhe Fatos Mahmutaj, sipas të cilëve efektivët e komisariatit të policisë së Vlorës ishin me rroba civile, Hysi tha se “të paktën personi që më nxori me forcë nga makina ishte me rroba ushtarake kamuflazhi”. Duke rrëfyer momentin e “takimit” mes pasagjerit të tij Edmond Sejko me Sokol Bizhgën ai tha se “pranë Elektrikut të Sarandës, Sejko i tha Fatosit që kishte parë një makinë pa targa që e kisha parakaluar pak më parë. Kur ndalova vura re se edhe makina pas nesh qëndroi rreth 5-10 metra larg. Bubeqi doli nga makina dhe shkoi drejt tyre. Mendova se ishin të njohur, por pashë që ata po debatonin. Mbaj mend që Bubeqit i kishin marrë armën dhe se e goditën fizikisht. Në këtë moment Fatosi doli nga makina dhe një breshëri plumbash ra drejt makinës sime. Qëndrova për pak çaste në timon. Kur pashë që nuk kisha pësuar gjë, erdhi dikush nga ata personat dhe na nxori nga makina. Fatosi më tha se ishte plagosur. Ai personi që na nxori më pyeti se kush isha. Pasi i thashë që “jam me makinë”, më tha të futesha në makinë ndërsa Fatosin dhe Bubeqin i mbajtën. I traumatizuar nisa makinën me një derë hapur, siç e kishte lënë Fatosi. Ndalova tek karburanti i Niko Vasës. Në përpjekje për të mbyllur derën mu afruan disa njerëz. U tregova për atë që më kishte ndodhur. Një prej tyre ishte Vladimir Sinani. Pastaj kam shkuar tek dajat e mi në fshatin Gjashtë, ku kam ndenjur deri në mbrëmje. Më vonë konstatova se nga breshëria e plumbave më ishte thyer xhami i pasmë i makinës. Dëmtime kishte edhe xhami i parmë, dy plumba kishin rënë mbi kruskot, si edhe shenja të tjera plumbash viheshin re tek bagazhi”.

Mahmutaj kundër Bizhgës: Policët s‘u prezantuan na morën me dhunë

TIRANE - Fatos Mahmutaj, njëri nga personat që ndaluan automjetin ku po udhëtonin katër policët, tha dje gjatë dëshmisë në gjykatë se ishin futur në automjetin e policisë me forcë dhe se prej tyre u ishte mbajtur pistoleta në kokë. Sipas tij, më parë ai ishte plagosur në kofshë nga një breshëri zjarri e njërit prej policëve. Përpara gjykatës ai pohoi se asnjëri nga policët nuk i ishte prezantuar. Sipas tij, ka qenë diku rreth drekës kur në momentet që po diskutonte me kunatin e tij, të pandehurin Sejko kur kanë parë Armand Hysin me një “Benz 190”. “I thashë të më çonte tek materniteti, se kisha gruan atje. Unë nuk kisha armë me vete, as Armandi. Edmondi kishe një armë, por nuk jam në gjendje të përcaktoj llojin e saj. Më pas, tek Elektriku u Sarandës, rreth 1 kilometër larg kryqëzimit pamë dy makina pa targa që kishin hapur krahun. Edmondi tha se “Çfarë janë këto makina? T’i themi të venë targat”. Armandi hapi krahun. Del Edmondi nga makina dhe u shkon makinave pa targa t’u thotë për targat dhe pastaj do niseshim. Më thotë Armandi “se ç’ndodhi nga mbrapa’. Atëherë pashë edhe unë që atje diçka po ndodhte. Hapa derën e makinës dhe menjëherë drejt meje më qëlluan me breshëri automatike. E ndjeva që u plagosa dhe ngela aty. Armandi, me derën hapur siç e kisha lënë unë, i dha gaz makinës dhe u largua. E qëlluan dhe Armandin. Erdhën dhe më morën edhe mua në makinë. Më futën në makinën e tyre dhe bërtisnin e ulërinin. Më futën tek këmbët e pasagjerit tek sedilja e pasme dhe me mbanin armën në kokë. Aty mbanin edhe Seikon. Vazhduam përpara ndërsa ata na gërthisnin. Më hipi një frikë, më vinte për të vjellë. Dëgjoja vetëm që më bërtisnin dhe kisha edhe pistoletën në kokë. Pas rreth 10 minutash ecje makina ndaloi. Dëgjova frenimin e fortë të makinës dhe pastaj dëgjova krisma armësh. Në një moment e shikoj veten që nuk kisha njeri tjetër në makinë. Dola nga makina këmba dorazi. Arrita tek një mur. Pastaj rashë nga ai muri dhe nuk e mora vesh gjë më pas. U përmenda në një makinë që po më çonte në spital. Me mua në makinë ishte edhe Edmond Sejko dhe Llambi Lako. Qëndrova në spital një ditë dhe ditën tjetër jam shtruar në Korfuz. Kam ikur me një peshkarexhe dhe i shoqëruar nga një mjek. Plumbin e kam marrë në kofshën e këmbës së djathtë”.